هنروتجربه کنار سینمای جریان اصلی معنا پیدا می‌کند
سینما معنا-عاطفه محرابی: در آخرین روزهای سال گذشته و در مراسم تقدیر از حجت الله ایوبی ریاست سابق سازمان سینمایی، رسول صدرعاملی یکی از سخنران‌ها بود. او در بخشی از صحبت‌های خود درباره عملکرد ایوبی به تشکیل گروه هنروتجربه اشاره و آن را رودخانه‌ای زلال توصیف کرد. در آغاز چهارمین سال فعالیت گروه هنروتجربه از رسول صدرعاملی خواستیم تا پیشنهادهایش را برای بهبود عملکرد این گروه عنوان کند. او در ابتدای این گفت‌وگوی کوتاه در توصیف عملکرد هنروتجربه تاکید کرد: «به نظرم وجود این گروه اتفاق خوبی بوده و هنروتجربه توانسته است مخاطبان خودش را پیدا کند. کسانی‌که فیلم‌های خاص را دوست دارند می‌توانند به واسطه این گروه فیلم‌های مورد علاقه‌شان را دنبال کنند.»
او البته انتقادهایی هم به عملکرد هنروتجربه دارد: «تنها اشکالی که می‌توان به این گروه وارد کرد این است که تعدادی فیلم پرفروش را که متعلق به سینمای بدنه بوده و خاص و تجربه‌گرا نبودند را در چرخه اکران و برنامه نمایش خود قرار داد. به نظرم بهتر است این اتفاق رخ ندهد، چون قرار نیست این گروه دنبال فروش بیشتر باشد، کیفیت آدم‌هایی که در این گروه حاضر می‌شوند اهمیت دارد و نه کمیت آن‌ها.»
کارگردان «دختری با کفش‌های کتانی» به فیلم‌های موفقی که در این گروه سینمایی اکران شده‌اند هم اشاره کرد: «در هنروتجربه هم فیلم‌های موفقی اکران شده که سال‌ها فرصت اکران پیدا نکرده بودند.»
او برگزاری یک جشنواره مستقل برای فیلم‌های هنروتجربه را با توجه به مخاطبان این آثار مثبت دانست: «اینکه فیلم‌های هنروتجربه جشنواره‌ای مستقل داشته باشند خوب است. چون در حال حاضر هم سینماها و مخاطبان خاص خود را دارد. به نظرم بهتر است این فیلم‌ها که معمولا در حال و هوایی مشترک قرار دارند در جشنواره‌ای به‌صورت مستقل مورد داوری قرار بگیرند و جشنواره مستقل این امکان را فراهم می‌کند.»
سینمای اکران می‌تواند از تجاربی که در سینمای هنروتجربه می‌شود و ساختارشکنی‌های آن بیاموزد و سینمای تجربی هم می‌تواند نیم‌نگاهی به سینمای اکران داشته باشد که چه کاری می‌تواند انجام دهد تا موفق به جذب مخاطبانی با طیف
وسیع‌تر شود
صدرعاملی در ادامه این بحث و درباره اهمیت جدا شدن این بخش از جشنواره فجر تاکید کرد: «به نظرم جداشدن این فیلم‌ها از جشنواره فیلم فجر به همان دلیل که اشاره کردم به‌نوعی لطف در حق این فیلم‌هاست، چون وجه غالب بر جشنواره فیلم فجر فیلم‌های اکران است و بهتر هم هست در همین حالت بماند. بخش هنروتجربه نه چیزی به این جشنواره اضافه می‌کند و نه از آن می‌کاهد اما حضور همین فیلم‌ها در یک گردهمایی مستقل قطعا می‌تواند نگاه‌های بیشتری را به خود جلب و شأن و اعتبار بیشتری کسب کند، ضمن اینکه تکلیف و جایگاه‌شان هم مشخص می‌شود.»
کارگردان «من ترانه ۱۵ سال دارم» در پایان گفت: «سینمای هنروتجربه در کنار سینمای اکران گسترده معنا پیدا می‌کند و باید این دو سینما کنار هم باشند نه اینکه در جشنواره فیلم فجر در هم ادغام شوند. در صورتی که این دو سینما در کنار هم حرکت کنند می‌توانند تأثیرات خوبی روی هم بگذارند. سینمای اکران می‌تواند از تجاربی که در سینمای هنروتجربه می‌شود و ساختارشکنی‌های آن بیاموزد و سینمای تجربی هم می‌تواند نیم‌نگاهی به سینمای اکران داشته باشد که چه کاری می‌تواند انجام دهد تا موفق به جذب مخاطبانی با طیف وسیع‌تر شود.»
